Η χρεοκοπία των ιδεών και της ελπίδας των ανθρώπων για έναν καλύτερο και δικαιότερο κόσμο είναι το μέγιστο!
Κατέβηκα προχτές την Πέμπτη στο κέντρο της Αθήνας που είχε την πανελλήνια απεργία η ΑΔΕΔΥ και τις συγκεντρώσεις, και απογοητεύτηκα: 800 άτομα ήταν στην συγκέντρωση της Κλαυθμώνος και 1.200 σε αυτήν της Ομόνοιας (πανηγύρια και χαρές στο ΠΑΜΕ που τους …έσκισε πάλι!).
Και αν λάβουμε υπ’ όψη ότι η ΑΔΕΔΥ είναι τριτοβάθμιο συνδικαλιστικό όργανο και ότι στην περιοχή της Αττικής πρέπει να εδρεύουν αρκετές εκατοντάδες πρωτοβάθμιων και δευτεροβάθμιων σωματείων και ενώσεων, καταλαβαίνει κανείς ότι όχι μόνο τα Διοικητικά Συμβούλια αλλά ούτε οι πρόεδροι και οι γραμματείς τους δεν κατέβηκαν! Γιατί από το ως άνω …ευάριθμο πλήθος θα πρέπει να αφαιρεθεί και ένας αριθμός φοιτητών που πάντα υπάρχει, ο μεγάλος αριθμός ηγετών της Αριστεράς (και υπάρχουν πάμπολλοι αν λογαριάσουμε και τα γκρουπούσκουλα) και αν βγάλουμε και τα άτομα με παθολογική εξάρτηση από τις ...διαδηλώσεις, όπως εγώ, που δεν έχουμε καμία σχέση με τη δημοσιοϋπαλληλική ιδιότητα, τότε ο απολογισμός γίνεται πενιχρότατος και τα πράγματα πιο απογοητευτικά. Γιατί εδώ μιλάμε για την πιο άγρια επίθεση σε εργασιακά δικαιώματα που έγινε στη χώρα μας από ιδρύσεως της! Και οι δημόσιοι υπάλληλοι, κακά τα ψέματα, είναι ο κλάδος των εργαζομένων που όχι μόνο πλήρωσαν το πιο σκληρό τίμημα στους τροϊκανούς αλλά όπως δείχνουν τα πράγματα θα κληθούν σύντομα να ξαναπληρώσουν με το υπό κατάρτιση νέο ενιαίο μισθολόγιο.
Αυτά βέβαια δεν γίνονται τυχαία και ούτε είναι «προνόμιο» του συγκεκριμένου κλάδου, και με τις κινητοποιήσεις των λοιπών εργαζομένων τα ίδια συμβαίνουν. Απλά, τώρα στα δύσκολα, φοβούνται οι άνθρωποι το πάρα πέρα και συμβιβάζονται ενώ από την άλλη μεριά αποκαλύπτεται η δυσπιστία τους απέναντι στα προβαλλόμενα οράματα της Αριστεράς για εκείνο το ρημάδι το ...πάρα πέρα!
Τα οποία οράματα τα τελευταία χρόνια είναι αλήθεια ότι έχουν γίνει πολύ μα πάρα πολύ θολά! Και δεν είναι μόνο η κατάρρευση του λεγόμενου υπαρκτού σοσιαλισμού ( θύμα των πρακτόρων του καπιταλισμού για το ΚΚΕ) ή αυτό το έκτρωμα του άγριου κομμουνιστοκαπιταλισμού της Κίνας, η δυναστεία των …Ισαύρων της Β. Κορέας, το δήθεν του Κάστρο (τον μπερδεύει ο κόσμος με τον Τσε Γκεβάρα) που πετάει στο δρόμο εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενους –εγώ στην Αβάνα που πήγα πριν 6 χρόνια έπαθα σοκ από τον μεγάλο αριθμό ξεδοντιάρηδων που έβλεπα στους δρόμους και μιλάμε για τις ηλικίες από 50 και πάνω- αλλά και αυτά τα αυτοδιαχειριστικά πειράματα τύπου Ζαπατίστας που μας διοχέτευαν τόσα χρόνια ενώ επρόκειτο για μια άκρως ιδιόμορφη κατάσταση με φυλετικές ιδιαιτερότητες που δεν μπορεί να σταθεί σε άλλες κοινωνίες.
Και επειδή οι καιροί μας είναι δύσκολοι πολύ και από ώρα την ώρα όπως βαθαίνει η κρίση μπορεί να ξεσπάσουνε άγριοι άνεμοι …άλλης κατεύθυνσης, ας μην παραδοθούμε στη βαρβαρότητα και ας κρατήσουμε τουλάχιστον από την Αριστερά κάποια στοιχεία αντίστασης, ουμανισμού και αλληλεγγύης, μήπως και παραμείνουμε άνθρωποι!
Κατέβηκα προχτές την Πέμπτη στο κέντρο της Αθήνας που είχε την πανελλήνια απεργία η ΑΔΕΔΥ και τις συγκεντρώσεις, και απογοητεύτηκα: 800 άτομα ήταν στην συγκέντρωση της Κλαυθμώνος και 1.200 σε αυτήν της Ομόνοιας (πανηγύρια και χαρές στο ΠΑΜΕ που τους …έσκισε πάλι!).
Και αν λάβουμε υπ’ όψη ότι η ΑΔΕΔΥ είναι τριτοβάθμιο συνδικαλιστικό όργανο και ότι στην περιοχή της Αττικής πρέπει να εδρεύουν αρκετές εκατοντάδες πρωτοβάθμιων και δευτεροβάθμιων σωματείων και ενώσεων, καταλαβαίνει κανείς ότι όχι μόνο τα Διοικητικά Συμβούλια αλλά ούτε οι πρόεδροι και οι γραμματείς τους δεν κατέβηκαν! Γιατί από το ως άνω …ευάριθμο πλήθος θα πρέπει να αφαιρεθεί και ένας αριθμός φοιτητών που πάντα υπάρχει, ο μεγάλος αριθμός ηγετών της Αριστεράς (και υπάρχουν πάμπολλοι αν λογαριάσουμε και τα γκρουπούσκουλα) και αν βγάλουμε και τα άτομα με παθολογική εξάρτηση από τις ...διαδηλώσεις, όπως εγώ, που δεν έχουμε καμία σχέση με τη δημοσιοϋπαλληλική ιδιότητα, τότε ο απολογισμός γίνεται πενιχρότατος και τα πράγματα πιο απογοητευτικά. Γιατί εδώ μιλάμε για την πιο άγρια επίθεση σε εργασιακά δικαιώματα που έγινε στη χώρα μας από ιδρύσεως της! Και οι δημόσιοι υπάλληλοι, κακά τα ψέματα, είναι ο κλάδος των εργαζομένων που όχι μόνο πλήρωσαν το πιο σκληρό τίμημα στους τροϊκανούς αλλά όπως δείχνουν τα πράγματα θα κληθούν σύντομα να ξαναπληρώσουν με το υπό κατάρτιση νέο ενιαίο μισθολόγιο.
Αυτά βέβαια δεν γίνονται τυχαία και ούτε είναι «προνόμιο» του συγκεκριμένου κλάδου, και με τις κινητοποιήσεις των λοιπών εργαζομένων τα ίδια συμβαίνουν. Απλά, τώρα στα δύσκολα, φοβούνται οι άνθρωποι το πάρα πέρα και συμβιβάζονται ενώ από την άλλη μεριά αποκαλύπτεται η δυσπιστία τους απέναντι στα προβαλλόμενα οράματα της Αριστεράς για εκείνο το ρημάδι το ...πάρα πέρα!
Τα οποία οράματα τα τελευταία χρόνια είναι αλήθεια ότι έχουν γίνει πολύ μα πάρα πολύ θολά! Και δεν είναι μόνο η κατάρρευση του λεγόμενου υπαρκτού σοσιαλισμού ( θύμα των πρακτόρων του καπιταλισμού για το ΚΚΕ) ή αυτό το έκτρωμα του άγριου κομμουνιστοκαπιταλισμού της Κίνας, η δυναστεία των …Ισαύρων της Β. Κορέας, το δήθεν του Κάστρο (τον μπερδεύει ο κόσμος με τον Τσε Γκεβάρα) που πετάει στο δρόμο εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενους –εγώ στην Αβάνα που πήγα πριν 6 χρόνια έπαθα σοκ από τον μεγάλο αριθμό ξεδοντιάρηδων που έβλεπα στους δρόμους και μιλάμε για τις ηλικίες από 50 και πάνω- αλλά και αυτά τα αυτοδιαχειριστικά πειράματα τύπου Ζαπατίστας που μας διοχέτευαν τόσα χρόνια ενώ επρόκειτο για μια άκρως ιδιόμορφη κατάσταση με φυλετικές ιδιαιτερότητες που δεν μπορεί να σταθεί σε άλλες κοινωνίες.
Και επειδή οι καιροί μας είναι δύσκολοι πολύ και από ώρα την ώρα όπως βαθαίνει η κρίση μπορεί να ξεσπάσουνε άγριοι άνεμοι …άλλης κατεύθυνσης, ας μην παραδοθούμε στη βαρβαρότητα και ας κρατήσουμε τουλάχιστον από την Αριστερά κάποια στοιχεία αντίστασης, ουμανισμού και αλληλεγγύης, μήπως και παραμείνουμε άνθρωποι!
12 σχόλια:
Ο κόσμος δεν κατεβαίνει στις διαδηλώσεις γιατί έχει σιχαθεί κάθε συνδικαλισμό από κάθε κόμμα.. Δεν εμπιστεύεται κανένα πλέον! Και ξέρει πως αν κατέβει κάποιο κόμμα θα εκμεταλλευτεί την οργή του προς όφελος του! Είναι ένα συναίσθημα αυτό που το ακούω από πολλούς και πλέον είναι γεγονός.. Η ΣΑΠΙΛΑ κυριαρχεί παντού! Διαφθορά μέχρι αηδίας και στους ...συνδικαλιστές.. πολλά έχουμε να ζήσουμε navarine..
Συμφωνώ απολύτως και με την ανάρτηση και με το σχόλιο του roadartist. Εκτός απ' την δυσπιστία βέβαια, παίζει και η τρομοκρατία αυτού του 'παρα πέρα', η κατάργηση της μονιμότητας που ήδη πλασάρεται σαν λύση, η έντεχνη ενοχοποίηση ομάδων, κλάδων κλπ με αποτέλεσμα ο καθένας να κοιτά τον εαυτό του και τίποτε άλλο.
Εκτός όλων αυτών, βέβαια, αυτή τη στιγμή έχουν πληγεί κυρίως οι νέοι άνεργοι (συμβασιούχοι, απολυμένοι από επιχειρήσεις που κλείνουν) οι οποίοι σε τί απεργία να κατέβουν;;...
Να θυμήσω πως στην τελευταία ΜΑΖΙΚΗ διαδήλωση με θέμα την οικονομία, θρήνησε η ελληνική κοινωνία ΑΠΩΛΕΙΑ ανθρώπων νέων. Εκ΄τοτε το θέμε εκφυλίστηκε ακόμη πιο πολύ.
Οργή μεγάλη υπάρχει, το βλέπουμε περιδιαβάζοντας τα blogs και τα σχόλια σ' αυτά. Ταυτόχρονα όμως δεν δίνουμε και ΜΙΑ στα λεγόμενα των Συνδικαλιστών... και κατά την ταπεινή μου άποψη, καλά κάνουμε.
Το κλίμα που βιώνω εγώ στην δουλειά μου τον τελευταίο καιρό, είναι πραγματικά απερίγραπτο... αλλά στον δρόμο με συνδικαλιστές δεν θα κατέβαινα με τίποτε πιά.
Καλημέρα και καλή Εβδομάδα Navarino.
για τους Ζαπατίστας έχω να πω ότι ναι μεν είναι μια ιδιαιτερότητα, αλλά κάθε περιοχή έχει τις ιδιαιτερότητές της, για μια κοινωνική επανάσταση, όπως και η χώρα μας.
Φαντασία θέλει να κινηθούμε βάσει αυτών, αφού τις κατανοήσουμε, και όχι βάσει ιστορικών ντετερμινισμών τύπου ΚΚΕ, ή διαφόρων ανούσιων επαναστατικών μοντέλων που ίσχυσαν κάπου κάποτε αλλά τώρα είναι παντελώς εκτός τόπου και χρόνου
@Roadartist
Αγαπητή μου φίλη θα μου επιτρέψεις να διαφωνήσω με την κύρια διαπίστωση του σχολίου σου: δεν μίλησα γενικά για εργαζόμενους ιδίως του ιδιωτικού τομέα όπου εκεί ισχύουν και με το παραπάνω αυτά που ισχυρίζεσαι, μίλησα για Δημόσιους Υπαλλήλους ένα χώρο που δεν έχει κανένα παράπονο από τις συνδικαλιστικές του ηγεσίες γι' αυτό και στις αρχαιρεσίες των σωματείων τους υπάρχει πάντα μεγάλη συμμετοχή. Μην τα μπερδεύουμε τα πράγματα στο χώρο αυτό υπάρχουν άλλοι νόμοι και άλλες αρχές, γι' αυτό και εγώ εντυπωσιάστηκα με την πενιχρότατη παρουσία τους στις συγκεντρώσεις μετά από τόσο σκληρά και επώδυνα πράγματα. Άλλωστε όταν οι άνθρωποι πνίγονται από την αδικία βγαίνουν στους δρόμους (όπως έγινε τέλος Μάη με την πολύ ογκώδη εργατική διαδήλωση) άσχετα με το ποιός καλεί σε συγκέντρωση. Μακάρι να ήταν ΄ετσι τα πράγματα όπως τα παρουσιάζεις γιατί θα είχαν και ένα κάποιο στοιχείο αισιοδοξίας, ο συμβιβασμός είναι που δεν αντέχεται!
@Θανάσης Ξ.
Φίλε Θανάση αυτά που έγραψα για τη Roadartist ισχύουν ως απάντηση και για το δικό σου σχόλιο. Όσο για τους συμβασιούχους εγώ δεν μίλησα για απεργία αλλά για διαδήλωση και σε αυτήν του Μάη ήταν πάρα πολλοί. Το μεγάλο όραμα για έναν άλλο κόσμο φοβάμαι πως λείπει!
@Penelope
Εγώ θέλησα να βάλω πιο βαθύ προβληματισμό για έναν άλλο κόσμο πιο ανθρωπινο και πιο δίκαιο και όχι αυτά τα συμβατικά των διεκδικήσεων και επειδή φοβάμαι ότι τα οράματα αυτά χαθήκανε για τους ανθρώπους γι' αυτό και η ανησυχία μου μεγαλώνει.
@Tyler
Καταλαβαίνω ότι θα το έχεις μελετήσει το πράγμα και δεν θα μπω σε λεπτομέρειες απλά για να φέρω ένα παράδειγμα: αν υπάρξει π.χ. ένα παρόμοιο αυτοδιαχειριστικό πείραμα σε μια κοινότητα ρομά στην Ελλάδα εγώ δεν είμαι καθόλου σίγουρος ότι αυτό μπορεί να εφαρμοστεί και στην υπόλοιπη κοινωνία (για διάφορους ευνόητους νομίζω λόγους).
Χαιρετω ειμαι ενας φιλος απο τα παλια....φτιαξαμε νεο μπλογκ με τα φιλαρακια και σας περιμενουμε για σχολια να γινεται καλη κουβεντα..
@Mr Arvulas
Και βέβαια Μάνο μου θα τα λέμε!
ναβαρίνο μας:ο κόσμος στην Γαλλία κατεβαίνει στουσ δρόμους όπως και στην Πανευρωπαική απεργία σε πολλές χώρες απέργησαν και στην Ελλάδα τι κανουμε?τιποτα...στην πανευωπαική απεργιά δεν έγινε καν απεργία αλλά πορεία με 20 άτομα,στο πανεκπαιδευτικό προχτές είχε ελάχιστο κόσμο και γενικότεα ο κόσμοσ εχει κλειστεί στην μιζέρια του προσπαθόντας να τα βγάλει πέρα έχοντας προεξοφλησει οτι η ζωη του 8α είναι ασχημη επειδη καποιοι αλλοι το θελησαν!οσο για την αριστερά αποδειχτηκε ανίκανη και αδύναμη για μια ακομη φορά...απογοητευση αλλά συνεχίζω να ελπίζω ότι πέρα απο τισ δυσκολίες η αριστερά και ο κόμσος θ βρουν τον δρόμο τους και καποια στιγμή το μπαμ θα γινει
@monkakia μου γειά σας! (τώρα έχω μπερδευτεί δεν ξέρω το ...νούμερο σου)
Χάρηκα το σχόλιο γιατί μέσα στην μαυρίλα αποπνέει μια νεανική αισιοδοξία!
Καλό χειμώνα!
Δημοσίευση σχολίου